«ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՊԱՅՔԱՐՈՒՄ ՈՐՈՇԻՉԸ ՀԱՎԱՔՎԱԾ ՄԱՐԴԿԱՆՑ ԲՌՈՒՆՑՔԸ ՉԷ, ԱՅԼ ԻՆՏԵԼԵԿՏԸ»

ԱՐՄԵՆ ԱՇՈՏՅԱՆ (ԱԺ ՀՀԿ խմբակցություն)
-Հանրահավաքի ժամանակ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը հայտարարեց, որ այս իշխանությունները մարտի 1-ի ողբերգությունից ոչ մի դաս չեն քաղել ու ոչ մի քայլ չեն կատարել ժողովրդավարության և օրինականության հաստատման համար, և ներքաղաքական մթնոլորտը շարունակում է անառողջ մնալ։ Ձեր գնահատականը` որպես իշխանության ներկայացուցիչ, Տեր-Պետրոսյանի խոսքերի մեջ, որոշակի օբյեկտիվություն չե՞ք նկատում։
-ՀՀ-ում 2008-ի ապրիլից մեկնարկել են լայնածավալ բարեփոխումներ բոլոր ոլորտներում՝ հասարակական-քաղաքական, տնտեսական, սոցիալական և այլն։ Խնդրի շուրջ իշխանությունը ձևավորում է նոր հայեցակարգ և նոր մեխանիզմներ է ներդնում, որոնցից ակնհայտ է, որ ողջ խնդիրների համալիրը հնարավոր չէ լուծել մեկ տարում։ Փաստացի, ՀՀ երրորդ նախագահին բաժին է հասել նախորդ 17 տարվա պետականաշինության գործընթացում տեղ գտած վրիպումների վերացման խնդիրը։ Հաշվի առնենք նաև այն հանգամանքը, որ մենք նույնպես ներգրավված ենք համաշխարհային ֆինանսատնտեսական ճգնաժամից բխող հետևանքների մեջ, իսկ որևէ պետությունում քաղաքական բարեփոխումներն այս պարագայում չեն կարող արագ ընթացք ունենալ։ Որպես կանոն՝ հակառակն է լինում։ Ի պատիվ մեր իշխանությունների, պետք է նշել, որ անկախ տնտեսական համակարգում առկա խնդիրներից և բացասական երևույթներից, պետությունը բարեփոխումների ընթացքում կանգ չի առնում։ Բազմաթիվ փոփոխություններ են իրականացվում, որոնք դժվար է չնկատել։ Այլ բան է, որ տեմպերը գուցե չեն գոհացնում։ Տեր-Պետրոսյանի ելույթի այդ հատվածը դիտարկում եմ որպես միտինգային, հրապարակային խոսք, ոչ թե օբյեկտիվ վերլուծության արդյունք։
-Եթե Ձեր նշած բարեփոխումները, իսկապես, ռեալ են, ինչպե՞ս եք բացատրում բազմամարդ հանրահավաքը։
-Թվաքանակի խնդիրը երկրորդական պետք է լինի քաղաքական պայքարում առհասարակ։ Հավաքված մարդկանց քանակով չի որոշվում այս կամ այն քաղաքական ուժի գաղափարների արդիականությունը, այլ ծրագրային դրույթներով և բարձրացված հարցերի օբյեկտիվությամբ։ Չեմ ուզում մխրճվել բանավեճի մեջ, թե որքան մարդ է եղել այդ հանրահավաքում, բայց Երևանը տեսել է ընդդիմության է՛լ ավելի բազմամարդ հանրահավաքներ։ Երկրորդեմ, որ քաղաքական պայքարում որոշիչը հավաքված մարդկանց բռունցքը չէ, այլ ինտելեկտը, այն է՝ ինչ խնդիրների մասին է ընդդիմությունն այդ պահին խոսում։ Ինձ համար ավելի հետաքրքիր էր երկու հանգամանք. Տեր-Պետրոսյանը գրեթե չխոսեց ղարաբաղյան հիմնախնդրի մասին, չնայած իր միտինգային դադարը պայմանավորում էր այդ խնդրով։ Ըստ այդմ, հետաքրքիր կլիներ նրա գնահատականը բանակցային գործընթացի վերաբերյալ: Ակնկալվում էր նաև, որ այդ հանրահավաքների դադարեցման պատճառը պետք է վերլուծվեր։ Գուցե Տեր-Պետրոսյանը երկրորդական է համարել ղարաբաղյան խնդիրը կամ գուցե մտահոգիչ բան չի տեսել և շրջանցել է այս հարցը։ Եվ երկրորդը. շրջանցվել է Երևանի քաղաքապետի ընտրության խնդիրը, որը, կարծում եմ, ընդդիմության օրակարգում կարևոր տեղ է զբաղեցնելու՝ որպես քաղաքական շարունակական պայքարի դրսևորման ձև։
-Արդեն որոշված է քաղաքապետի թեկնածուն, «ում»-ով ՀՀԿ-ն մասնակցելու է ավագանու ընտրություններին: Արդյոք երևանցիների համար ընդունելի՞ է այդ տարբերակը։
-ՀՀԿ-ն Երևանի քաղաքապետի ընտրություններին մասնակցելու համար իր շարքերից ընտրել է մարդկանց` առաջնորդվելով հետևյալ տրամաբանությամբ. մեկտեղել փորձը, եռանդը, գիտելիքը։ Հասարակությունը մեր կանխատեսումների պատասխանը կտա քվեարկությամբ։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Մեկնաբանություններ